Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Poprawa w zakresie transgranicznego dostępu do informacji o spółkach i ich oddziałach utworzonych w innych państwach członkowskich może nastąpić jedynie pod warunkiem że wszystkie państwa członkowskie zaangażują się w umożliwianie komunikacji elektronicznej między rejestrami i przekazywanie indywidualnym użytkownikom w całej Unii informacji o takiej samej treści, w zestandaryzowanej formie i za pomocą technologii interoperacyjnych. Tę interoperacyjność rejestrów powinny zapewnić rejestry państw członkowskich (zwane dalej „rejestrami krajowymi”), dostarczając usługi, które powinny stanowić interfejsy dla europejskiej centralnej platformy (zwanej dalej „platformą”). Platforma powinna być scentralizowanym zestawem informatycznych narzędzi integrujących usługi i powinna tworzyć wspólny interfejs. Interfejs ten powinien być używany przez wszystkie rejestry krajowe. Platforma powinna także zapewniać usługi stanowiące interfejs dla portalu służącego jako europejski elektroniczny punkt dostępu oraz dla opcjonalnych punktów dostępu utworzonych przez państwa członkowskie. Platforma powinna być pojmowana jedynie jako narzędzie integracji rejestrów, a nie jako osobny podmiot posiadający osobowość prawną. Korzystając z niepowtarzalnych identyfikatorów, platforma powinna być w stanie przekazywać informacje z każdego z rejestrów państw członkowskich do właściwych rejestrów innych państw członkowskich z użyciem komunikatów w standardowym formacie (stanowiących elektroniczną formę wiadomości przesyłanych między systemami informatycznymi, na przykład xml) i w odpowiedniej wersji językowej.

W celu ułatwienia połączeń transgranicznych należy określić, że nadzór nad ukończeniem oraz zgodnością z prawem procedury podejmowania decyzji w każdej z łączących się spółek powinien być prowadzony przez właściwy dla każdej z tych spółek organ władz krajowych, podczas gdy nadzór nad ukończeniem oraz zgodnością z prawem połączenia transgranicznego powinien być prowadzony przez organ władz krajowych właściwy dla spółki powstającej w wyniku połączenia transgranicznego. Takim organem władzy krajowej mógłby być sąd, notariusz lub jakikolwiek inny organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. Należy również ustalić, które prawo krajowe określa datę, z którą połączenie transgraniczne staje się skuteczne – powinno to być prawo właściwe dla spółki powstającej w wyniku połączenia transgranicznego.

Jeżeli chodzi o ochronę interesów publicznych, wspólnotowe prawodawstwo harmonizacyjne ogranicza się do określenia zasadniczych wymagań wyznaczających poziom tej ochrony i wyraża te wymagania w kategoriach wyników, które należy osiągnąć. W przypadku gdy określenie zasadniczych wymagań nie jest możliwe lub jest nieodpowiednie, przewiduje się – uwzględniając cel, jakim jest zapewnienie odpowiedniej ochrony konsumentów, zdrowia publicznego i środowiska lub inne kwestie dotyczące ochrony interesów publicznych – możliwość określenia w odpowiednim wspólnotowym prawodawstwie harmonizacyjnym szczegółowych specyfikacji technicznych.

Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu produkt nie jest zgodny z obowiązującym wspólnotowym prawodawstwem harmonizacyjnym, są zobowiązani natychmiast podjąć konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności produktu, jego wycofania lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto jeżeli produkt stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują oni o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których produkt został udostępniony, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych środków naprawczych.

Rozbieżności między krajowymi przepisami dotyczącymi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w poszczególnych państwach członkowskich oraz odpowiednimi praktykami administracyjnymi mogą sprawić, że koszty uzyskania kredytu przez banki i klientów będą wyższe, wyłącznie z uwagi na ich siedzibę czy miejsce zamieszkania i niezależnie od ich faktycznej zdolności kredytowej. Ponadto stopy oprocentowania dla klientów banków w niektórych państwach członkowskich są wyższe niż stopy oprocentowania w innych państwach członkowskich niezależnie od ich zdolności kredytowej.

Podczas gdy banki w państwach członkowskich nieobjętych jednolitym mechanizmem nadzorczym podlegają dostosowanym na poziomie krajowym mechanizmom nadzorczym, ochronnym i mechanizmom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, banki w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym podlegają unijnym mechanizmom nadzorczym i krajowym mechanizmom ochronnym oraz krajowym mechanizmom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Z uwagi na to, że nadzór oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja odbywają się w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na dwóch różnych poziomach, interweniowanie oraz restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja w odniesieniu do banków w państwach członkowskich uczestniczących w tym mechanizmie nie byłyby tak szybkie, spójne i skuteczne jak w odniesieniu do banków w państwach członkowskich w nim nieuczestniczących. W związku z tym do zapewnienia równych warunków działania niezbędny jest scentralizowany mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji obejmujący wszystkie banki prowadzące działalność w państwach członkowskich uczestniczących w jednolitym mechanizmie nadzorczym.